AŞK… Beni dün gece arkamdan vurdular…Koşuşan ve konuşan onlarca insanın içinde; ellerimi dahi bağlamadan vurdular… Soluksuz kaldım aşk; Nefesim senin düşüne karıştı… Soğuktu hava, ayazdı; gece siyah, kar beyazdı. Eski bir tezahühatı özlercesine baktım ayışığına… Gündüzden göçebe bir martı şahitti ağlayışıma ey aşk; senden öğrendiğim tüm mısraları sessizce onun kulağına fısıldadım…
”Yağmurlu bir günde görmüştüm seni…” Martı, Haliç’in en umarsız şarapçısının en baş yareniydi ya da Neyzen Abi’in dudağında bir yarım ezgi… Silinmiş tüm mısraları ezberime aldım; Son anımda adını koydum türkülerimin ilk hecesine ve en sevdalı yıllarımı paylaştım senle… AŞK
AŞK… Sen ellerimi uzatsam tutacağım diyebileceğim,kKorkularımı ardımda bırakıp, yanıma cesareti alıp geldiğim yarimsin…
Sen uzakta; hani o dağların gerisinde bir yerlerde; hani armut ağaçlarının, dağ keçilerinin, kaçakçıların olduğu hayatlardasın… Güneşin ve özgürlük türkülerinin içimizi ısıtan sıcaklığında, saçlarında kekik kokusunu, saçlarında baharı, saçlarında her mevsimi taşıyan isimsiz güzelliklerdesin…AŞK
AŞK… Yargısız infazların sorgusuz tanığı.
Kaç gece idama mahkum ettiler seni, kaç kez kalemini kırdılar ve ellerinle ilmeği boynuna geçirip kaç kez tekmeledin idam sehpalarını. Hatıralarımda nice yenilgiler, nice zaferler var şimdi. Hem “ben oğluma ne diyeceğim kaptan” diyen bir babanın feryadını, hem “burada yenilirseniz İstanbul’a yürüyerek dönersiniz” diyen bir BABA’nın isyanını, hem de “bozuk düzende sağlam çark olmazmış” diyenlere inat ŞEREFimizi korumanın, SON BARİKAT olmanın zorluğunu ve onurunu paylaşıyor yüreğim…AŞK
AŞK… Seni sana anlatmak ne de zormuş…
Gecenin koynuna aldığı çocukların dilinden şiirler yazmak sana. Nereye gömüleceğini bile bilmeden mezar taşlarına siyah-beyaz yazdıranların şiirleri. Sensiz ağlamayı beceremiyorum beni ağlatmanı istemem bundandır. Sensiz gülmeyi beceremiyorum beni güldürmeni istemem bundandır. Kaç sevdiğimiz ağlattı bizi; sete yakın uzun boylu, kartal bakışlı, sert duran güzel gülen ağabeylerimizi yitirdik . Onların adını senin adının yanına kattık türkü ettik. Umudun bittiği her yerde denize bir taş atmak için biz orada olduk ve her hare karşı kıyıya vurduğunda sana bizim gibi sevdalı birilerinin orada olmasını istedik. Seslerimiz isimsiz tanırdı birbirini; kara, kapkara bir umuttuk inançsızlığın tam ortasında ve yoldaşlarımıza sokularak yenerdik soğuğu ve titremelerimizi durdurmaya çalışırdık avuçlarımıza üflediğimiz soluğumuzla…AŞK
AŞK… Ben yine yanındayım bugün…
Önce trene kaçak bineceğim, Sirkeci’den koşar adım Dolmabahçe’ye geleceğim. Atkılarını gözlerine kadar çekmiş dostlarla buluşacağım. Şairler’de en ayyaş halimle bir marş söyleyeceğim sana; heykellerin ellerine kadehler tutuşturup Melih Cevdet’i, Orhan Veli’yi sohbete ortak edeceğim. Yüreğimin doğusunda bir yerde kar yağacak, üşüyeceğim. Sigaramdan dumanlar savuracağım senin göğüne. Ellerimde sana olan sevdamın mektupları pankartlar taşıyacağım ve adımlarımın sesi mabedimizin duvarlarında yankılanırken haykıracağım…
”AŞK…BEŞİKTAŞK..
YETER ULAN SEVİYORUM SENİ
AYKIRI SEVDAMIN GİZLİ ÖZNESİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder